เดินอยู่ข้างนอก แล้วจิตมันท่องพุทโธ..ของมันเองอยากทราบว่าเพราะอะไร ?

เดินอยู่ในกรุงเทพบนฟุตบาท เห็นคนเยอะแยะไปหมด
เลยกำหนดจิตว่าทุกอย่างเป็นอากาศ ไม่มีตัวไม่มีตนโล่งไปหมด
จากนั้นจิตมันก็ไม่เกิดวิตกวิจารณ์ ว่าคนนี้สวย คนนั้นหล่อ ไม่สวยไม่งาม
แต่สายตาที่เรามองก็เห็นเป็นคนเดินผ่านไปผ่านมานะ แต่มันไม่ไปวิตกวิจารณ์
แล้วก็นิ่งไปตามองเห็นก็ไม่วิจารณ์ หูได้ยินก็ไม่วิจารณ์ นิ่งไปอย่างนั้นไม่มีความคิดอะไรในหัวเลย
แล้วอยู่ดีๆมันก็ท่องพุทโธ ของมันเอง โดยปกติถ้าผมไปใหนผมจะกำหนดท่องพุทโธติดจิตไว้ตลอด
แต่อันนี้มันไม่ได้กำหนดว่าต้องท่องอะครับ แต่มันท่องของมันเอง ท่องไปสักพัก อยู่ดีๆก็เกิดความคิดอ้าว พอสงสัยว่าทำไมมันท่องเอง
จากนั้นพุทโธ ก็หายไปเเลย กลับมาสงสัยวิตกวิจารณ์ว่าทำไมมันท่องเอง จากนั้นก็กลับมาเหมือนเดิม มองคนก็ว่าสวย หูได้ยินก็เสียงก็รู้เขาพูดอะไรกัน

มันเป็นแบบนี้อะครับ ไม่ทราบว่ามันคืออะไร พึ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก ที่จิตมันท่องพุทโธเองอัตโนมัติโดยที่ไม่ได้กำหนดให้จิตท่องพุทโธ